Vandaag de dag worden jeugdculturen vaak gezien als uiterlijke vertoningen en oppervlakkige aangelegenheden. Dit staat in schril contrast met de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen zij bijna per definitie werden uitgelegd als symbolische uitingen van klassenstrijd. Met deze twee tegenstrijdige opvattingen in het achterhoofd wordt in dit artikel gekeken naar een op het eerste gezicht al even tegenstrijdig subcultureel fenomeen: illegale houseparty's - clandestiene dance-feesten die door heel Nederland plaatsvinden. Bij het bekijken van de betekenis van deze scene voor betrokkenen blijkt dat de op het eerste gezicht zeer hedonistische feesten wel degelijk een politieke of idealistische lading kunnen hebben. Deze ambigue betekenis van een jeugdculturele praktijk is tekenend voor een tijd waarin jongeren zich elementen uit verschillende media, stijlen en levensopvattingen toeeigenen, ze op nieuwe manieren combineren en er hun eigen betekenis aan geven. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.