Het woord 'stigma' komt uit het Grieks en betekent schandvlek, stempel of merkteken. Stigma is te zien als een afwijkend kenmerk van een persoon of groep, dat negatieve reacties bij anderen oproept. Natuurlijk kunnen we de psychiaters, die onze ziel blauw knijpen als afwijkers beschouwen, of de altijd vriendelijk lachende vrouwen en mannen die het vervolgens nodig achten om onze achtersten lek te prikken. Maar het is duidelijk dat degenen die het meest lijden onder stigmatisering toch echt de psychiatrische patiënten zijn. Al moet je zelfs bij de leden van onze vereniging Anoiksis daar een tweedeling in maken, namelijk mensen die zijn ingesteld op medicijnen die goed werken tegen de psychose, en mensen die in een psychose verkeren. Laten we eerst naar de eerste groep kijken. De patiënt uit deze groep vinden we over het algemeen niet al te actief in de samenleving, omdat hij (of zij) simpelweg niet vindt dat daar een heel actieve rol voor hem is weggelegd, en waarschijnlijk heeft hij daar ook de energie niet voor. Ook zal hij over het algemeen minder emoties tonen. Als we heel oppervlakkig kijken zal ons waarschijnlijk ook opvallen dat er wat kilootjes te veel aan zitten. Bij de patiënt uit de tweede groep vallen waarschijnlijk al meteen verschillende dingen op zoals een onsamenhangend verhaal over dat hij toch echt de nieuwe paus is. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.