De afgelopen maanden bracht ik af en toe bezoekjes aan een Eritrese moeder. Met haar vijf kinderen is zij onlangs bij mij in de buurt komen wonen. Een van de dingen die vluchtelingen met kinderen opvalt na aankomst in Nederland is hoeveel instanties en mensen zich hier ineens met hun kroost bezighouden. Ik vergezelde de Eritrese moeder enkele keren naar het consultatiebureau na een oproep voor een vaccinatie of controle van haar jongste kind. Zij is een pientere dame. Als alleenstaande moeder weet zij zich wonderwel staande te houden in dit land, waar zij acht maanden geleden – via vele omzwervingen met haar kinderen – is aangekomen. Het leven in Eritrea was een hel, zo vertelde ze mij. ‘Hier in Nederland kan ik eindelijk aan mijn leven beginnen.’ Zij is 32 jaar oud. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.